Sancties bij niet-naleving van omgangsregeling

In het hart van het familierecht staat het welzijn van het kind centraal, met name in gevallen waar ouders niet langer samenleven. Onderdeel van dit welzijn is het recht van het kind op omgang met beide ouders, zelfs na een scheiding of relatiebreuk. Wanneer een ouder echter weigert de overeengekomen omgangsregeling na te leven, kan dit ernstige gevolgen hebben.

Het belang van het omgangsrecht

Het recht op omgang tussen een kind en beide ouders is essentieel voor de gezonde ontwikkeling en het welzijn van het kind. Het biedt het kind de kans om een hechte band op te bouwen met beide ouders en om betrokken te blijven bij hun leven, ondanks de scheiding of het verbreken van de relatie. Daarom wordt het niet naleven van de omgangsregeling beschouwd als een ernstige inbreuk op het belang van het kind en kan dit leiden tot juridische sancties.

Sancties

Het Belgische rechtssysteem heeft verschillende mechanismen en sancties om de naleving van omgangsregelingen te waarborgen. Enkele van de mogelijke sancties die kunnen worden opgelegd aan een ouder die het omgangsrecht van de andere ouder schendt, zijn:

1. Dwangsom: De rechter kan een dwangsom opleggen aan de ouder die de omgangsregeling niet naleeft. Dit houdt in dat de ouder een geldbedrag moet betalen voor elke dag of periode waarin de omgangsregeling niet wordt nageleefd. De dwangsom heeft als doel de ouder te stimuleren om de omgangsregeling alsnog na te komen.
2. Uitbreiding van omgangsregeling: Als een ouder herhaaldelijk weigert de omgangsregeling na te leven, kan de rechter besluiten om de omgangsregeling uit te breiden in het voordeel van de andere ouder. Dit kan betekenen dat de ouder die de regeling niet naleeft, minder tijd krijgt met het kind, terwijl de andere ouder meer tijd krijgt.
3. Procedure Jeugdrechtbank “verontrustende opvoedingssituatie”: De ouder die het kind weghoudt van de andere ouder handelt niet in het belang van het kind. In het licht hiervan kan men twijfelen aan de opvoedkundige capaciteiten van deze ouder. Als blijkt dat het kind zich in een verontrustende opvoedingssituatie bevindt, is het mogelijk dat de Jeugdrechtbank wordt gevat om afdwingbare maatregelen op te leggen.
4. Strafrechtelijke vervolging: Een ouder die zich niet houdt aan de omgangsregeling en het contact tussen het kind en de andere ouder verhindert, maakt zich schuldig aan het misdrijf van “niet-afgifte van het kind”. Het is van belang dat de ouder die het kind niet te zien krijgt, hiervan steeds melding maakt bij de politie. In eerste instantie zal de andere ouder dan worden uitgenodigd op verhoor om een verklaring af te leggen. Naar aanleiding van dit verhoor, zal de dienst Jeugd & Gezin bij de politie steeds zijn best doen om te bemiddelen zodat de omgangsregeling alsnog wordt nageleefd. Indien men blijft weigeren, is het mogelijk dat men voor dit misdrijf wordt vervolgd voor de Correctionele Rechtbank. Bij veroordeling riskeert men een gevangenisstraf en geldboete.

Conclusie

Het naleven van een omgangsregeling is van cruciaal belang voor het welzijn en de stabiliteit van het kind na een scheiding of relatiebreuk tussen ouders. Het Belgische rechtssysteem erkent het belang van het omgangsrecht en heeft mechanismen om de naleving ervan af te dwingen. Sancties zoals dwangsommen, uitbreiding van omgangsregelingen en zelfs strafrechtelijke vervolging kunnen worden opgelegd aan ouders die het omgangsrecht van de andere ouder niet respecteren. Deze sancties zijn bedoeld om het belang van het kind te beschermen en ervoor te zorgen dat beide ouders betrokken blijven bij het leven van het kind, zelfs na een scheiding.